Μysuperheromoms,
πολλές φορές έρχονται μανούλες γεμάτες με συναισθήματα ενοχής! ‘’Του φώναξα πολύ. Το ξέρω ότι δεν έπρεπε να το κάνω. Αλλά τι να κάνω είμαι άνθρωπος’’. Αυτό που λέω στις μανούλες αυτές είναι ότι δεν θα πρέπει να αισθάνονται ενοχές γιατί ο θυμός είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα που θα πρέπει να εκφράζεται και όχι να καταπιέζεται. Όμως , αυτό που τις προτρέπω να κάνουν είναι να αναγνωρίσουν και να εξερευνήσουν την πηγή αυτού του θυμού που πολλές φορές ξεσπάει ξαφνικά. Μπορεί να είναι η ίδια η συμπεριφορά του παιδιού που προκαλεί αυτά τα συναισθήματα, μπορεί να είναι η κούραση από την δουλειά και η καθημερινότητα αλλά μπορεί να είναι κάτι άλλο πιο βαθύ.
Αρκετές φορές οι αντιδράσεις μας είναι δυσανάλογες με το ερέθισμα που τις προκαλεί. Για παράδειγμα, ένας συνάδελφος μας δεν αναγνωρίζει την προσπάθεια που κάναμε στην δουλειά και εμείς το παίρνουμε κατάκαρδα. Ο σύντροφος μας δεν μας δίνει την σημασία που θέλουμε, γιατί μπορεί να έχει δουλειά και εμείς αισθανόμαστε θυμό απέναντι του. Το παιδί μας κάνει κάτι και εμείς νομίζουμε ότι το κάνει επίτηδες για να μας εκνευρίσει. Το θέμα είναι ένα μεγάλο μέρος των συναισθημάτων που βιώνουμε εκείνη την στιγμή δεν αφορά το συγκεκριμένο συμβάν, απλά ξύνει πληγές που κουβαλάμε από την παιδική μας ηλικία. Μπαίνουμε για μια ακόμα μια φορά στην θέση του μικρού παιδιού που ίσως δεν πήρε την προσοχή που ήθελε από τους γονείς του, που ίσως καταπιέστηκε, που ίσως έπρεπε να είναι πάντα ‘’καλό’’ για να πάρει την επιβράβευση, που αισθάνεται φόβο και θυμό . Αφορά κυρίως συναισθήματα που δεν τα επεξεργαστήκαμε όταν ήμασταν σε μικρότερη ηλικία είτε γιατί δεν μπορούσαμε είτε γιατί δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να τα επεξεργαστούμε. Έτσι, ένα απλό ερέθισμα είναι πολλές φορές αρκετό για να ξυπνήσει και να αναζωπυρώσει παλιά θαμμένα συναισθήματα.
Πριν βιαστείτε να πείτε ότι αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση σας θα ήθελα να ψάξετε λίγο καλύτερα μέσα σας. Όλη αυτή η διαδικασία έχει στόχο να καταλάβετε περισσότερο τον εαυτό σας και τις αντιδράσεις σας. Μέσα από την διαδικασία αυτή θα καταλάβετε ότι αρκετές φορές αυτός ανεξήγητος θυμός για κάποιες πράξεις των παιδιών μας είναι άδικος! Ναι, γινόμαστε άδικοι γιατί πρόκειται για δικά μας συναισθήματα.
Δουλεύουμε λοιπόν με το μέσα μας και γινόμαστε καλύτεροι γονείς.
Με αγάπη Βιργινία