Mysuperheromoms,
τον τελευταίο καιρό σκεφτόμουνα το γεγονός ότι σαν άνθρωποι έχουμε μια τάση να δίνουμε περισσότερο έμαφαση στα αρνητικά πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή μας παρά στα θετικά. Έτσι, θα δώσουμε λιγότερη προσοχή σε μια ευχάριστη είδηση και περισσότερη προσοχή σε μια δυσάρεστη. Θα αναλύσουμε και θα ξανααναλύσουμε τα αρνητικά χαρακτηριστικά του συντρόφου ή των φίλων μας αλλά δεν θα αναλύσουμε με τον ίδιο τρόπο και τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς τους που σίγουρα θα υπάρχουν. Το γιατί το κάνουμε αυτό είναι σίγουρα μια μεγάλη συζήτηση, κάπως φιλοσοφικού περιεχομένου, που δεν θα την κάνω εδώ. Αλλά, όλη αυτή η σκέψη με έβαλε σε κάποιον προβληματισμό για το πως αντιμετωπίζουμε την συμπεριφορά των παιδιών μας. Μήπως και στην συμπεριφορά των παιδιών μας έχουμε την τάση να επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά στοιχεία και να μην ενισχύουμε τόσο τα θετικά δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο επανάληψης αυτών των αρνητικών συμπεριφορών;
Για να το πω με άλλα λόγια. Για να δημιουργηθεί στο παιδί μια θετική αυτοεκτίμηση, δηλαδή για να πιστέψει ένα παιδί ότι αξίζει πρέπει να δει ότι οι άλλοι και ιδιαίτερα οι σημαντικοί άλλοι, όπως οι γονείς του, πιστεύουν σ' αυτόν και το εκτιμούν. Βλέποντας λοιπόν το παιδί ότι οι σημαντικοί άλλοι έχουν μια θετική εκτίμηση για το πρόσωπο του αρχίζει και δημιουργεί μια εσωτερικευμένη εικόνα ''πίστης'' και ''αξίας'' για τις δυνατότητες του.Εάν εμείς όμως έχουμε μια τάση να επικεντρωνόμαστε στις αρνητικές συμπεριφορές του παιδιού μας χωρίς τουλάχιστον να δίνουμε εξίσου σημασία στις θετικές συμπεριφορές πώς θα το βοηθήσουμε να δημιουργήσουν μια θετική εικόνα για τον εαυτό του; Έτσι, σ'αυτό το post αποφάσισα να σας πω πως μπορύμε με τα λόγια μας να δείξουμε στο παιδί μας ότι αναγνωρίζουμε και εκτιμάμε τις θετικές συμπεριφορές και τις προσπάθειες που κάνει. Γιατί μπορεί να μην το αντιλαμβάνεστε αλλά κάνει προσπάθειες.
Φυσικά στο σημείο αυτό δεν λέω ότι δεν πρέπει να συζητάμε με το παιδί μας κάποιες 'αρνητικές'' συμπεριφορές αλλά θέλω να σκεφτείτε πόσες φορές έχετε πει στο παιδί σας τις παρακάτω φράσεις:
1. Δούλεψες πολύ σκληρά πάνω στην εργασία σου. Πρέπει να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου.
2. Σ΄ευχαριστώ που μ' άκουσες τόσο προσεκτικά. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να ακους τόσο προσεκτικά τον άλλον και να περιμένεις να μιλήσεις.
3. Πρέπει να χρειάστηκε πολλή εξάσκηση για να το καταφέρεις αυτό. Πρέπει να είσαι πολύ χαρούμενος με τον εαυτό σου.
4. Είδα ότι μοιράστηκες τα παιχνίδια με τους φίλους σου. Πρέπει να αισθάνεσαι περήφανος για την πράξη σου.
5. Ήσουν πολύ βοηθητικός με την αδελφή σου. Πρέπει να αισθάνεσαι χαρούμενος που είσαι τόσο καλός αδελφός.
6. Σ'έυχαριστώ που βοήθησες να μαζεψουμε τα παιχνίδια σου.
Όλοι οι άνθρωποι και πολύ περισσότερο τα παιδιά έχουν την ανάγκη να αισθάνονται ότι αναγνωρίζουμε και εκτιμάμε την προσπαθεια που κάνουν. Κάντε λοιπόν την αρχή και δείξτε στα παιδιά σας ότι καταλαβαίνετε την προσπάθεια τους.
Με αγάπη
Βιργινία