Η συνεργασία ανάμεσα στους δύο γονείς παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού. Αρχικά η οικογένεια αποτελεί το πρώτο σύστημα- πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώνει το παιδί, λαμβάνει τις αξίες, μαθαίνει κανόνες και τρόπους συμπεριφορά και μιμείται τα πρότυπα, τα οποία δεν είναι άλλα από τους δύο γονείς. ‘Έτσι η ομαλή λειτουργία και επικοινωνία των δύο γονέων συμβάλει θετικά στην κοινωνική και ψυχολογική ανάπτυξη και ωρίμανση του παιδιού, αλλά και στην ενίσχυση και εδραίωση της αυτοπεποίθησης και ταυτότητας του.
Τι σημαίνει συνεργασία;
Οι δύο γονείς αποτελούν ένα υποσύστημα μέσα στην οικογένεια. Ως φροντιστές των παιδιών αναλαμβάνουν να παρέχουν τα κατάλληλα μέσα ,υλικά και πνευματικά, για να βοηθήσουν τα παιδιά να εξελιχτούν μεγαλώνοντας. Έτσι λοιπόν ο όρος συνεργασία δεν αναφέρεται μόνο στην ανατροφή των παιδιών, την υποστήριξη και συμμετοχή τους στην φροντίδα. Αντίθετα ο όρος αυτός αναφέρεται στην ισότητα και κατανομή ρόλων ανάμεσα στους δύο συζύγους, προϋποθέτει τον σεβασμό, την ευθύνη και την λήψη αποφάσεων. Τα δύο άτομα λειτουργούν σαν ομάδα και όχι ο καθένας ξεχωριστά γιατί έτσι χάνεται η ενότητα και η συνοχή. Ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλον. Ο κάθε ρόλος δεν υφίσταται αν δεν υπάρχουν μαζί, καθώς οι δύο άνθρωποι που λειτουργούν ως φροντιστές του παιδιού προσφέρουν όχι μόνο ένα πρότυπο γονέων, συζύγων αλλά μια γενικότερη αντίληψη των σχέσεων-κοινωνικών και ερωτικών.
Πόσο σημαντική είναι για το παιδί;
Παρατηρώντας τους γονείς το παιδί αναπτύσσει ένα συγκεκριμένο τρόπο επικοινωνίας και έκφρασης. Πιο συγκεκριμένα, το παιδί μαθαίνει να ακούει, να δέχεται και να λαμβάνει υπόψη αυτόν που βρίσκεται απέναντι του. Μαθαίνει να παίρνει θέση, αλλά ταυτόχρονα να σέβεται το διαφορετικό, το αντίθετο από αυτό που λέει. Στα πλαίσια που το παιδί έχει μεγαλώσει σε μία οικογένεια όπου υπάρχει η ελευθερία έκφρασης, μαθαίνει τον κώδικα επικοινωνίας όπως τον ακούει, τον βλέπει και τον ζει μέσα από την καθημερινότητα. Για παράδειγμα μεγαλώνοντας σε ένα σύστημα όπου οι γονείς είναι πολύ αυστηροί και δεν δέχονται την διαφορετική άποψη και έκφραση το παιδί είναι πιθανό να υιοθετήσει παρόμοια στάση και συμπεριφορά μεγαλώνοντας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει δυσκολίες στην σύναψη σχέσεων, καθώς δεν θα διαθέτει τα χαρακτηριστικά που θα του επιτρέψουν να μπορεί να επικοινωνεί με άλλα άτομα, να ακούει και να δέχεται την άποψη τους. Επιπλέον, ένα τέτοιο παιδί μπορεί να νιώθει άβολα να εκφέρει άποψη μέσα σε μία συζήτηση, καθώς μεγαλώνοντας σε ένα πλαίσιο όπου δεν υπήρχε η ανοιχτή επικοινωνία έχει μάθει να σιωπά και να μένει παθητικό, δεχόμενο την άποψη που ακούει.
Αντίστοιχα σε μία οικογένεια όπου υπάρχει η ελευθερία έκφρασης όλων των διαφορετικών απόψεων, το παιδί μαθαίνει να ακούει, να δέχεται και να σέβεται τις διαφορετικότητα και ταυτόχρονα νιώθει σιγουριά για να υποστηρίξει την δική του άποψη με τα δικά του επιχειρήματα. Ωστόσο υπάρχουν και οι οικογένειες όπου οι δύο γονείς μπορεί να μην συμφωνούν στον τρόπο επικοινωνίας. Για παράδειγμα, πολλές φορές πολλοί γονείς είναι αντίθετοι ακόμα και στην διαχείριση του παιδιού, ο ένας μπορεί να συμφωνεί σε κάτι και ο άλλος να διαφωνεί. Μέσα από αυτόν τον κώδικα επικοινωνίας όμως δημιουργούνται άλλα υποσυστήματα ανάμεσα στον ένα γονέα και το παιδί, το οποίο θα σπεύσει να πάει στο πλευρό εκείνου που τον συμφέρει. Μέσα από αυτή την διαδικασία είναι φυσικό να δημιουργηθούν περαιτέρω εντάσεις και δυσκολίες τόσο ανάμεσα στους δύο γονείς όσο και στο παιδί.
Επιπλέον, μέσα από την οικογένεια το παιδί μαθαίνει να ρυθμίζει το συναίσθημα του. Αυτή η διαδικασία είναι πολύ σημαντική για ένα παιδί καθώς μαθαίνει να προσαρμόζεται στις καταστάσεις και να εκφράζει αυτό που νιώθει. Ο ρόλος των γονέων είναι πολύ σημαντικός, καθώς μέσα σε μία οικογένεια όπου υπάρχει συνεργασία, το παιδί νιώθει ασφάλεια να εκφραστεί και να δοκιμάσει πράγματα. Η εκφραστικότητα των δύο γονέων, να λένε δηλαδή αυτά που νιώθουν , θα οδηγήσει το παιδί να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο σε καταστάσεις που μπορεί να πιέζεται, μιμούμενος τον τρόπο που έχουν δράσει οι γονείς.
Τέλος, η σχέση των γονέων λειτουργεί ως πρότυπο για τις σχέσεις που θα συνάψει αργότερα το παιδί στην ζωή του. Έχοντας ζήσει σε ένα περιβάλλον όπου υπάρχει θετικό κλίμα, ενσυναίσθηση, κατανόηση, έκφραση και αποδοχή το παιδί θα υιοθετήσει αυτή την στάση και θα προσπαθήσει να φτιάξει τις μελλοντικές του σχέσεις με αυτές τι βάσεις. Η συνεργασία των γονέων δεν φαίνεται άλλωστε μόνο από την κοινές επιλογές που λαμβάνουν απέναντι στην ανατροφή του παιδιού, αλλά και από τον γενικότερο τρόπο που αλληλεπιδρούν. Οι συνεργατικού γονείς έχουν μάθει να ακούν, να μένουν πίσω ακούγοντας την άποψη του άλλου και να φτιάχνουν έναν δρόμο αποφασίζοντας μαζί. Αυτή είναι και η στάση που θα ακολουθήσει το παιδί μεγαλώνοντας.