Mysuperheromoms,

Τα τελευταία χρόνια έχω παρατηρήσει όλο και μεγαλύτερο άγχος από την πλευρά των γονιών για την μαθησιακή εξέλιξη του παιδιού τους. Φυσικά και δεν είναι τωρινό φαινόμενο αυτό. Πάντα συνέβαινε και πάντα θα συμβαίνει. Από την μια πλευρά το κατανοώ. Οι γονείς θέλουν το καλύτερο για το παιδί τους, θέλουν να αποκτήσει όλα τα εφόδια που θα του δώσουν την δυνατότητα να πετύχει. Και φυσικά επιτυχία σ’ αυτήν την περίπτωση εννοούμε μια καλή κοινωνική θέση, μια καλή δουλειά και χρήματα (κάτι που ίσως δεν κατάφεραν να κάνουν οι ίδιοι οι γονείς- οπότε κρύβεται και το στοιχείο του απωθημένου). Επιπλέον, σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, όπου τα πράγματα οδεύουν δυστυχώς από το κακό στο χειρότερο, η σκέψη ότι τα παιδιά πρέπει να αποκτήσουν όλο και περισσότερα εφόδια στο γνωστικό κομμάτι για να πετύχουν στο εξωτερικό κυριαρχεί. Είναι αυτό όμως όλο το άγχος λειτουργικό και κατά πόσο μια μεγάλη επένδυση στο μαθησιακό κομμάτι εξασφαλίζει την επιτυχία και την ευτυχία;

Σε μικρότερη ηλικία και μην έχοντας τις τωρινές γνώσεις και εμπειρίες όταν κάποιος θα με ρωτούσε ποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι ευτυχισμένος θα έλεγα αυτός που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να είναι επιτυχημένος. Αυτός που θα έχει μια καλή δουλειά για να μπορεί να πηγαίνει ταξίδια και να κάνει πράγματα που του αρέσουν. Φυσικά, αυτό μπορεί να αποτελεί κομμάτι της ευτυχίας αλλά μόνο ένα κομμάτι. Τώρα στην ίδια ερώτηση θα απαντούσα ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ευτυχίας βρίσκεται στην ικανότητας μας να αναγνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα μας, να κατανοούμε τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων γύρω μας, να διαχειριζόμαστε κατάλληλα τα συναισθήματα μας και να μην αφήνουμε τα συναισθήματα των άλλων και τα δικά μας να μπαίνουν εμπόδιο στην ζωή μας. Γιατί στο τέλος και πάντα όπου και να πάμε, όσα ταξίδια και εάν μπορούμε να κάνουμε, η ζωή τρέχει χωρίς σταματημό και αυτό που έχουμε και κουβαλάμε πάντα είναι μόνο ο εαυτός μας.

Παλιότερα δεν δίναμε μεγάλη σημασία στα παραπάνω. Πλέον όμως η νοημοσύνη δεν θεωρείται μόνο η ικανότητα του ανθρώπου να λύνει ένα δύσκολο πρόβλημα αλλά η ικανότητα του να προσαρμόζεται σε διάφορες καταστάσεις, να αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται κατάλληλα διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις. Λογικό δεν είναι; Σκεφτείτε έναν άνθρωπο που η δουλειά του, του προκαλεί άγχος. Όμως δεν μπορεί να αναγνωρίσει κατάλληλα αυτό το συναίσθημα και να το διαχειριστεί λειτουργικά. Όσο έξυπνος και να είναι σίγουρα αυτό θα επηρεάσει την δουλειά του. Σκεφτείτε μια πετυχημένη γυναίκα στην δουλειά της η οποία όμως δεν μπορεί να διαχειριστεί κατάλληλα το συναίσθημα του θυμού με αποτέλεσμα να το καταπνίγει συνέχεια. Φυσικά αυτό θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην προσωπική της ζωή.

Και αν σας φαίνεται όλο αυτό βουνό δεν είναι. Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας και να αποκτήσουν συναισθηματική συνειδητοποίηση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δώσουμε σημασία στο συναίσθημα και να το επεξεργαζόμαστε κατάλληλα με τα παιδιά μας. Κάθε κατάσταση στην ζωή μας μπορεί να αποτελέσει αφορμή. Μια απλή ερώτηση στο παιδί μας όπως: ‘’Πως αισθάνεσαι; Γιατί αισθάνεσαι έτσι; ‘’ ‘’Θέλεις να σκεφτούμε μαζί κάποιους τρόπους για να δείξεις αυτό που νοιώθεις; ‘’ μπορούν να αποτελέσουν μια καλή αρχή!

Με αγάπη

Βιργινία