Πολλά έχουν ειπωθεί αλλά λίγα έχουν γραφτεί!
Ο ρόλος του πατέρα στην οικογένεια είναι ένα θέμα που απασχολεί πολύ τις έρευνες τα τελευταία χρόνια καθώς η συμμετοχή του στην ανατροφή των παιδιών έχει αλλάξει αρκετά σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον δεν αποτελεί μόνο έναν θεατή αλλά συμπρωταγωνιστή, που συμβάλει στην ανάπτυξη του παιδιού. Παρατηρούμε ότι πλέον ο πατέρας συμμετέχει ενεργά στην φροντίδα των παιδιών, στις δουλειές του σπιτιού, αναλαμβάνοντας αρμοδιότητες που τον φέρνουν πιο κοντά στην μητέρα αλλά και στα μικρά μέλη της οικογενείας.
Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η συμμετοχή του πατέρα στην βρεφική ηλικία του παιδιού συμβάλει ώστε μεγαλώνοντας να αναπτύξουν συναισθηματική ασφάλεια, να νιώθουν σιγουριά και αυτοπεποίθηση για τον εαυτό τους. Στην σχολική περίοδο, η ενασχόληση με τα παιδιά, μέσω δραστηριοτήτων , παιχνιδιών αλλά και σε θέματα διαβάσματος αποτελεί έναν καθοριστικό παράγοντα για τις ικανότητες, την εμπιστοσύνη και την εικόνα που δημιουργεί και αποκτά το παιδί για τον εαυτό του. Όσο για την εφηβεία, ο πατέρας είναι αυτός στον οποίον θα τρέξουν να ζητήσουν συμβουλές, κυρίως τα αγόρια, στα οποία λειτούργει ως πρότυπο. Αυτό όμως σημαίνει ότι όλα τα προηγούμενα χρονιά θα πρέπει να έχει καλλιεργηθεί το έδαφος, η σχέση και η εμπιστοσύνη ανάμεσα σε εκείνον και τα παιδιά.
Τι χρειάζεται να έχει ο μπαμπάς μας;
Απλά να είναι ο εαυτός του. Αυτό σημαίνει, να γελάει, να αγκαλιάζει, να μιλάει και να επικοινωνεί. Κυρίως όμως διάθεση και παιχνίδι. Ο μπαμπάς είναι ο πρώτος φίλος του παιδιού! Αυτός που θα παρέχει ασφάλεια και εμπιστοσύνη στο παιδί έτσι ώστε να αποτελέσει πρότυπο για τις μελλοντικές σχέσεις , φιλικές και ερωτικές. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να τον φοβάται αλλά να τον σέβεται και να τον αγαπά. Ο πατέρας που δείχνει δύναμη και στοργή απέναντι στο παιδί του θα αποτελέσει το κλειδί και την μελλοντική ψυχική ισορροπία του παιδιού.
Ο ρόλος των γονέων αναδιαμορφώνεται και αναπροσαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στα νέα δεδομένα της εποχής μας. Παλιότερα η θέση τους μέσα στην ήταν πιο ξεκάθαρη καθώς οι μητέρες ασχολούνταν με τα οικιακά και τα παιδιά και οι πατεράδες μόνο με τα εξωτερικά. Δεν υπήρχε χώρος για επικοινωνία και τρυφερότητα. Πλέον όμως, με την έξοδο των γυναικών στην αγορά εργασίας, οι ρόλοι έχουν αλλάξει και πολλές φορές αντιστρέφονται μέσα στο οικογενειακό σύστημα. Δεν αποτελεί πλέον παράδοξο όταν οι μπαμπάδες πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο, τα διαβάζουν και τα ταΐζουν. Είναι μία νέα πραγματικότητα.
Πολλές έρευνες μιλάνε για την σχέση μεταξύ των γονέων και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην ανάπτυξη και δημιουργία της προσωπικότητας του παιδιού, την αυτοεκτίμηση του καθώς και στην συναισθηματική ρύθμιση. Η επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο γονέων παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και δίνει πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες στους ειδικούς που ασχολούνται με τη θεραπεία των μελών της οικογένειας. Τα τελευταία δεδομένα προσφέρουν ένα πλούτο από νέες πληροφορίες καθώς έχουν δείξει ότι τα χαρακτηριστικά, η προσωπική ιστορία, η κουλτούρα και ιδιαιτερότητες των γονέων λειτουργούν ως πρότυπα για τους μικρούς μας φίλους και για τον τρόπο που αυτά θα εξελιχθούν. Η θετική εικόνα που θα πάρουν από τους γονείς συμβάλει σημαντικά στις μεταγενέστερες σχέσεις τις οποίες θα δημιουργήσουν στο μέλλον.
Μέσα σε αυτό το κλίμα συνεργασίας το παιδί αναπτύσσει μία υγιή σχέση ανάμεσα σε εκείνο και τους γονείς, την μητέρα και τον πατέρα. Ο πατέρας είναι πλέον εκεί για να ακούει και να συμβουλεύει! Είναι εκεί για να διδάξει στο παιδί την ζωή!
Παναγιώτα Νικολοπούλου
Ψυχολόγος- Msc Παιδοψυχολογίας
Ειδικευόμενη στην Συστημική και Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία
Email : panayiotanikolopoulou@gmail.com
Tel : 6986579922